Po opracowaniu przez Jamesa Watta w latach 70. XVIII wieku udanej maszyny parowej (stacjonarnego silnika parowego), różni konstruktorzy podjęli próby budowy pojazdów o napędzie parowym, zarówno drogowych, jak i szynowych. Pociągi do tej pory były ciągnięte jedynie przez konie, często po drewnianych lub nawet kamiennych szynach. Pierwszy działający drogowy pojazd parowy został skonstruowany przez Nicolasa Cugnota w 1770 r., lecz dopiero na początku XIX wieku prace te nabrały intensywności. Wczesne konstrukcje stanowiły wyraz poszukiwań konstruktorów i nie były praktyczne, co wiązało się także z poziomem technologii, który jednak szybko wzrastał. Pierwsza lokomotywa parowa została skonstruowana przez Richarda Trevithicka na bazie jego silnika parowego – poziomy cylinder napędzał dwie osie za pośrednictwem koła zamachowego i kół zębatych. Została ona zademonstrowana, ciągnąc pociąg z ładunkiem i pasażerami, w lutym 1804 roku, lecz nie była praktyczna i pozostała eksperymentem. Problemy stwarzała także mała wytrzymałość nawet najlepszych ówczesnych żelaznych szyn.

Kiedy już znudziła nas piesza wędrówka i byliśmy odpowiednio zamożni, to mogliśmy sobie pozwolić na podróż w lektyce, którą nieśli inni ludzie (najczęściej niewolnicy, choć w XVIII wieku była to także forma pracy zarobkowej). Po jeziorze zaczęły pływać łódki. A z czasem wynaleziono również monocykl i rower.

Za to na otwartym morzu królowały statki, które jak wiemy, w XV wieku pozwoliły nam odkryć nowe lądy. Skoro już o łodziach mowa, to pragnęliśmy poruszać się również pod wodą, czego wynikiem było skonstruowanie pierwszej łodzi podwodnej (1472 r. we Włoszech).

Nim jednak nauczono się jak tworzyć wozy radzono sobie także w inny sposób. Mając w gospodarstwie wiele zwierząt, używano ich również jako bezpośredni środek transportu. Nikogo więc nie dziwił sąsiad jadący na ośle, koniu, czy też wole. Z połączenia sań i kilku psów powstały zaprzęgi – na najzimniejszych terenach północy wykorzystywano w tym celu także renifery. Na pustyni nieodłącznym kompanem ułatwiającym podróż był natomiast wielbłąd. Jednym z bardziej oryginalnych pomysłów na przemieszczanie się z wykorzystaniem siły zwierząt, było dosiadanie słoni – najbardziej znany z takiego typu wypraw był i jest nadal Hannibal.